Kondorraren erreinuan

Bizitza aurrera doan einean txikitako ametsak betetzea zailagoa suertatzen da baino ematen du oraingoan izarrak nirekin daudela eta gutxienez Andeak ezagutzeko aukera izango dudala, Kondorraren erreinua. Motxila ahalik eta gutxien bete ( zaila izango dela ) eta bueltatzerakoan alaitasun eta esperientzia aberatsekin beteta ekartzea espero dut.

Convertir los sueños en realidad se complica a medida que nos hacemos adultos pero parece ser que esta vez las estrellas están conmigo y que voy a tener la oportunidad de conocer los Andes, el reino del Cóndor. Ahora toca preparar la mochila y intentar no llenarla demasiado para poder traerla de vuelta llena de felicidad y experiencias enriquecedoras.

Abentura berri honen hasieran sentimenduak inoiz baino nahaspilatuagoak etorri dira, alde batetik ilusioa,irrika,poztasuna eta bestetik beldurra,tristura eta urduritasuna etorri dira nirekin motxilan. Autobusa eta hegazkinaren joan-etorrian denak elkartu ta honela iritsi naiz Kankunera.
Kankun oso hiri gaztea da, turismoan oinarrituta eta bertako bero hezeak eman digu ongi etorria bere hondartza txuri eta paradisiakoetara. Naiararen kontaktuei esker Janet eta Omar ezagutzeko aukera izan dugu eta lehenengo egun hauetan primeran zaindu gaituzte. Bere etxean egoteko aukerarekin batera, bere laguntasuna eta eskuzabaltasuna eman dizkigute eta honela hemengo errealitatean murgiltzeko laguntza handia izan dira. Bertako gastronomia, kultura eta ohiturak barneratzen goazen bitartean.
Honela, lehenengo egunean akumeleko hondartza eagutzera joan ginen Naiara ta biok ta bertan snorkeleko ekipoa alokatu ta dordokak ikusteko aukera izan genuen.Bi ordu egon ginen uretan eta hasieratik dordoka eta arrai pila ikusi genituen. Arrezifea ere nahiko gertu zegoen eta benetan esperientzia izugarri polita izan zela. Dordoken desobe garaia izanda, hondartzan arrastoak nonahi ikusi genituen. Pero ke muy padreee!!!!. Hurrengo egunean puerto Morelosera joan ginen egun pasa eta bertan goiz osoa hondartzan pasa ondoren Omarrekin elkartu ginen bazkaltzeko, michelada ezagutzeko ta entxilada zer den ikasteko.
Atzo isla Mujeresera joan ginen ferryan eta bertan kriston bazkaria egin ondoren uretan pasa genun arratsalde osoa arraiak ikusten eta urazpiko kamararekin par batzuk botatzen. Gero Omarri esker kriston argazki kamara erosi nuen ta etxen goxo goxo afaldu genuen. Oraleee!!!!

Al comienzo de esta nueva aventura mis sentimientos estan entremezclados mas que nunca, por una parte ilusion,necesidad,alegria y por la otra miedo, tristeza y nerviosismo se han venido conmigo en la mochila. En el vaiven del autobus y el avion todos se han unido y es asi como he llegado a Cancun.
Cancun es una ciudad muy joven, que sobrevive gracias al turismo y fue su humedo calor el que nos dio la bienvenida a sus playas blancas y paradisiacas.Gracias a los contactos de Naiara hemos tenido la gran suerte de conocer a Janet y a Omar que nos han cuidado de lujo. Ademas de dejarnos disfrutar de su casa, nos han dado su amistad y generosidad que nos ha ayudado a sumergirnos en esta realidad a medida que absorvemos la gastronomia, laltura y las costumbres.
Asi, el primer dia, Naiara y yo nos fuimos a la playa de Akumel y despues de alquilar el equipo de snorkel estuvimos durante dos horas recorriendo el arrecife y sus alrededores en busca de tortugas. Tuvimos la suerte de encontrar un monton de ellas, al igual que un monton de peces de todos los colores y hasta una pequeña manta-raya. Siendo la epoca de desove las playas estan repletas de nidos y huevos de tortuga.
Al dia siguiente nos fuimos con Janet a Puerto Morelos, una playa cercana a Cancun donde estuvimos hasta el mediodia de relax hasta que llego Omar y conocimos la michelada y empezamos a enchilarnos de verdad!!!!!.
Ayer estuvimos en Isla Mujeres comiendo en una terraza muy padre cerca del mar y despues de darnos un buen homenaje nos fuimos al agua a bucear y a echarnos unas risas con la camara acuatica de Naiara. Y ya para rematar, gracias a Omar me compre una camara de fotos cojonuda para el viaje

Presarik gabe jeiki,goiza patxaraz hartu, lasai gosaldu eta txarleta lasai batekin denbora pasa.... ez da diruarekin ordaintzen. Horrela pasa ditugu Cancunen egondako egunak eta azkeneko honetan ez da gutxiago izan. Valladoliderako autobusa eguerdian hartu degu eta aurretik mobil bat erosteko astia izan dugu Mexikon bertan deiak egiteko Omarrek gomendatuta.
Bertan hurrengo egunerako dena prestatu degu Chichen Itza-ko tenpluak ikusteko ta inguruan dauden Cenoteak ezagutzeko. Herriko plazan afari merienda egin ta pote bat hartu ondoren atseden hartzea joan gera.
Goiz osoa pasa degu tenpluetan eta bizitzako beste kasualitateak bezala bidaiaren lehenengo euskaldunarekin gurutzatu gea, Ondarrukoa izan behar gainera!!!. Bisita oso interesgarria izan da eta gida batekin eginda gauza pila ikasi ditugu baino orain ez naiz hasiko horretaz hitzegiten. Arratsaldean iritsi eta gure plana bizikleta bat alokatu ta inguruko Cenoteak ikustea zen baino berandu egin zaigunez biharko utzi dugu plana ta herrian bertan dagoen Zoci cenotera joan gara bainu bat hartzea.
Sekulako leku polita aurkitu degu , kobazulo baten modukoa ta bekaldean putzu freskagarri batekin. Hortxe ibili gea saltok iten ta argazki ta bideoak ateratzen. Gaur herriko motxileroen hostelera etorri gera ta asmau ere, ze merkeagoa izatearekin batera oso leku atsegina ta bertako langile batekin afaltzen egon gera platikatzen garagardo batzuk hartuta.

Iritsi da eguraldi txarra gure gainera, ekaitz tropikal bat daukagu gainean eta euria eta haizea dira gure eguneroko lagunak. Hiru egun t,erdi pasatu ditugu bertan eta ekaitza aldentzen joan den arren euria ez da berarekin joan. Lehenengo gauean Omarrekin eta bere lankide batekin elkartu eta kontzertu bat ikusten egon ginen taberna baten eta parrandatxo bat bota genuen. Hurrengo egunean hostela aldatu genuen gosaririk ematen ez zutelako eta tabernetatik gertuegi zegoelako eta oso gustokoa egin zitzaigun bat aurkitu genuen. Euriak jarraitzen zuenez eguna de relax hartzea erabaki genuen.
Hurrengo egunean bizikletak alokatu eta Tulumeko ruinak ikustera, ondoko hondartzak ezagutzera eta Cenote batera joan ginen. Euriak atsalderarte tregua txiki bat eman zigun eta hondartzaz gozatzeko aukera izan genuen. Cenoteak laku txiki baten itxurs zeukan eta bere urak laranja kolorekoak eta susto galanta hartu genuen submarinismoa egiten ari ziren aire burbuilak gure gana ziztu bizian gerturatu zirenean. Hemen ere karramarro urdinak ikusteko aukera izan genuen.
Hurrengo egunean naiararen lagun batek bere lehengusinarekin Cenote bat ikustera gonbidatu gintuen. Karenek Paola deituriko neska baten bitartez publikoarentzako itxita dauden Cenote btzuk ezagutzeko aukera eman zigun. Kriston leku polita ikusteko pribilegioa izan genuen. Orale!!!!

Nos llego el mal tiempo!!!!! Tenemos una tormenta tropical encima y el viento y la lluvia son nuestras compañeras de viaje. Hemos estado tres dias y medio en Tulum y a pesar de que la tormenta tropical se ha ido alejando la lluvia se ha quedado con nosotros. La primera noche nos juntamo con Omar y un colega suyo del curro y nos fuimos a ver un concierto en vivo en un bar muy guapo. Al final hicimos un poco de farrilla,jeje. Al dia siguiente nos cambiamos de hostel porque no daban desayunos y tambien por estar demasiado cerca de los bares. Encontramos uno que nos gusto mucho y como seguia lloviendo mucho decidimos tomarnos el dia de relax.
El proximo dia alquilamos unas bicicletas y nos fuimos a ver las ruinas de Tulum, las playas mas cercanas y un Cenote. La lluvia nos dio una tregua y pudimos disfrutar de la playa paraiso. Despues nos fuimos a ver el cenote que era como un lago pequeño y sus aguas eran de color naranja.Aqui unos submarinistas nos dieron un susto de muerte cuando vimos que las burbujas se nos acercaban a toda velocidad. Aqui tambien tuvimos la suerte de ver cangrejos azules.
Al dia siguiente quedamos con una amiga de Naiara y su prima para ver un cenote cerca de playa del carmen. Karen conoce a una chica que se llama Paola ygracias aella entramos en unos cenotes que estan cerrados al publico. Todo un privilegio.

Eguraldi txarra jarraitzen duela ikusirik Chiapas aldera joatea erabaki dugu, baino joan aurretik jende guztiak gomendatutako jatetxe batean bazkaldu dugu, Los Camellos deiturikoa. Bertan arraia eta mariskoa prezio onean jan daiteke eta denbora gutxi daukagunez autobusa hartu aurretik, ceviche bat eta tacos de marisco eskatu ditugu. Cevichea bertan jan degu eta takoak bidaiarako utzi ditugu ze Palenkeraino 10 ordu baino gehiago ditugu.
Bidaia oso gogorra izan da, autobusaren atzekaldean, motorraren beroarekin eta leku gutxirekin konbinazio txarra gaua egiteko. Gainera kontrol polizial eta militar dexente pasa behar izan ditugu eta motxila ere begiratu digute.
Palenkera goizean goiz iritsi eta zuzenean bertako ruinak eta Misol Ha eta Agua Azul deituriko ur jauziak ikusteko kombi bat hartu dugu. Palenkeko ruinak ikaragarri politak dira, baino gero eta zonalde gutxiago ikusi daitezke, ez dakigu konponketak edo turismo masiboaren erruz. Ur jauziak ikaragarri politak izan dira eta egiten zuen beroarekin Agua Azuleko uretan bainatzea eskertu dugu.
Arratsaldean, konbiak Panchan deituriko zonaldean utzi gaitu, Paolak gomendatutako leku baten. Palenke herritik aldenduta dago, baino ohianean bertan lo egiteko aukera ematen du egurrezko kabaña lasaietan eta oso prezio onean. Bertan, jatetxean afaldu degu, zuzeneko talde oso on baten musikarekin, Son del barrio deiturikoak. Janari gehiegi eskatu eta eramateko eskatu behar izan degu.
Hurrengo goizean Yachilan eta Bonampak-eko ruinak ikusteko tourra hartu dugu eta goizeko 7tan gure bila etorri dira. Bidean kriston gosari buffeta izan dugu, bidaieko gosaririk hoberena!!!!. Yachilanera joateko barku bat hartu behar da eta 45 minutuko igoera egin Guatemala eta Mexikoren muga egiten duen Usumacinta ibaitik gora. Bidean mono aullador ikusteko aukera izan dugu, zonalde honetako tximu ikusgarria eta ruinak ikusteko gida geneukanez oso interesgarria izan da kontatu digun guztia ikusi dugunarekin batera.
Arratsaldean Bonampak-era joan gara, Lakandoiak deituriko indigenen lurraldera. Bertako ruinak ez dira oso ikusgarriak baino oso ondo mantendu diren muralak ikusi daitezke bertan, 800garren urtekoak gutxigora behera. Gaur egun mural gehienak babesturik daude baino garaiko koloreak mantendu dituzten irudiak ikusteko zortea izan dugu.
Bidai honetan Pueblan bizi diren hiru ikasle frantses ezagutu ditugu eta gure asmoa bertara igotzea denez esan digute beraien etxean lekuren bat izango genuela lo egiteko. Bai zortea gurea!!!!.